Από τον Γιάννη Δαββέτα

Με αφορμή την αναμονή για την ταινία 28 Years Later, τη συνέχεια του εμβληματικού 28 Days Later, αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στο έργο και τη μοναδική ματιά του Danny Boyle – ενός από τους πιο πολυσχιδείς, απρόβλεπτους και εφευρετικούς σκηνοθέτες του σύγχρονου σινεμά.

Ο Boyle δεν ακολουθεί τάσεις. Τις δημιουργεί. Από το underground αριστούργημα Trainspotting που καθόλωσε μια ολόκληρη γενιά με τον εθισμό του στη ζοφερή πραγματικότητα και την punk ενέργεια του, μέχρι το Slumdog Millionaire που του χάρισε Όσκαρ σκηνοθεσίας και καθήλωσε τον κόσμο με τη δύναμη της ελπίδας, κάθε ταινία του είναι εντελώς διαφορετική, αλλά πάντα με προσωπική σφραγίδα.

Στο 28 Days Later επανεφηύρε το ζόμπι genre, δίνοντάς του ρεαλιστική, τρομακτική και πολιτική χροιά. Το Sunshine είναι μια μοναδική υπαρξιακή sci-fi εμπειρία ενώ το 127 Hours ένα one-man show για την επιβίωση που κόβει την ανάσα. Ακόμα και η βιογραφική Steve Jobs αποδείχθηκε ένα high-concept δράμα γεμάτο ένταση.

Ο Boyle δε φοβάται να ρισκάρει, να αλλάξει ύφος, να πειραματιστεί. Κι αυτό τον καθιστά έναν από τους πιο συναρπαστικούς δημιουργούς της εποχής μας. Τώρα, με το 28 Years Later, επιστρέφει στον κόσμο της πανδημίας και της απόγνωσης, κλείνοντας την τριλογία που ξεκίνησε μια νέα εποχή για το horror σινεμά και τις προσδοκίες να είναι στα ύψη.

Ο Danny Boyle δε λέει απλώς ιστορίες. Σε ταρακουνάει. Και αυτό είναι το σινεμά που αγαπάμε.